Otto Eduard Leopold von Bismarck-Schönhausen wprawdzie urodził się 1 kwietnia 1815 roku w
Schönhausen, ale już w 1816 jego rodzice wraz ze starszym bratem
Bernardem przenieśli się do Konarzewa. W Konarzewie spędził pierwsze lata dzieciństwa, tam też urodziła się jego siostra. W wieku siedmiu lat rodzice wysłali go do Berlina, aby pobierał wykształcenie w elitarnych szkołach.
Nie był zbyt pilnym uczniem, ale udało Mu się ukończyć studia prawnicze. W Berlinie podjął pierwszą pracę, jednak szybko przeniósł sie do Akwizgranu. Rozrywkowy tryb życia spowodował utratę tej posady, zgłosił się więc do odbycia obowiązkowej rocznej służby wojskowej.
Po jej zakończeniu powrócił do podupadłego majątku w Konarzewie w 1839 roku. Kolejnych siedem lat poświęcił zarządzaniu majątkiem i po doprowadzeniu do dobrej kondycji wydzierżawił go w 1846 roku.
Sam poświęcił się polityce. W 1847 roku ożenił się z pomorską szlachcianką urodzoną w
Barnowcu,
Johanną von Puttkamer, i przeprowadził się do posiadłości ojca w Schönhausen, w pobliżu Magdeburga.
Po zrywie
Wiosny Ludów, w 1849 roku, został posłem do pruskiego Landtagu, a w 1851 roku król Wilhelm IV mianował go delegatem do Bundestagu. Od 1859 do marca 1862 pełnił funkcję ambasadora w Petersburgu. Po objęciu władzy przez Wilhelma I został, w marcu 1862 roku, odwołany ze stanowiska i przeniesiony do Paryża. We wrześniu został wezwany do Berlina i 22 września 1862 roku został, przez króla Wilhelma I, mianowany premierem Prus.
|
|
| Otto von Bismarck – premier Prus |
W lutym 1863 roku podpisał konwencję zapewniającą Rosji współdziałanie Prus w tłumieniu powstania styczniowego. W 1864, wraz z Austrią, wypowiedział wojnę Danii.
W tym też roku sprzedał Konarzewo najstarszemu synowi brata, Bernarda. Tak zakończył sie jego związek z Konarzewem...
