Brama główna wiodąca na teren przykościelny wymurowana z cegły i kamienia w stylu renesansowym przetrwała do naszych czasów. Posiada ona ten sam fryz, co kościół zbudowany w 1583 r. Dziś parafianie nazywają ją „bronka”, prawdopodobnie od słowa „bronić”. Całość kompleksu, a więc kościół z wieżyczką posiadającą okna strzelnicze, wysoki mur oraz brama, przypominają do dziś małą fortecę obronną. Jest to zrozumiałe, gdyż miejscowości przygraniczne narażone były często na napady ze strony sąsiadów.