MENU
Dolna część Woliborza na przedwojennej widokówce. W tle Góra Św. Anny z wieżą widokową. ottonek: Końcowy fragment wsi Wolibórz. Większość widocznych, aczkolwiek nie wszystkie, budynków stoi do dzisiaj. Przy zakręcie drogi na prawo, ledwo widać dom, który także stoi do dnia dzisiejszego. Kolejne dwa domy za skrzyżowaniem to już ul. Jasna w Nowej Rudzie. Jednak wszystko po prawej stronie od tego skrzyżowania, także dom ledwo widoczny za drzewem, łącznie z obiektami cegielni, oraz domami wcześniej widocznymi z lewej strony, to Wolibórz. Na przeciwko tych dwóch budynków na zakręcie, jest kolejne skrzyżowanie z drogą odchodzącą w lewo. Dlatego dom z czarnym dachem (słabiej widoczny, przysłonięty drzewami), i pozostałe za jego plecami, stoją już w Nowej Rudzie. Po jego lewej nieco wyżej widać tartak, napędzany za pomącą koła wodnego. Zarówno on jak i widoczna na prawo wyżej cegielnia, już nie istnieją. Tartak przetrwał drugą wojnę, zaś cegielnia została zlikwidowana około roku 1936. Dzisiaj teren porośnięty drzewami. Nie sposób odnaleźć pozostałości po cegielni. Na miejscu wyrobiska gliny utworzono później osadniki płuczki z pola Piast KWK Nowa Ruda.

Dodał: apocalipsis° - Data: 2013-06-15 11:52:43 - Odsłon: 5392
Rok 1927


Aukcje internetowe

Poprzednie: Schronisko Lucasbaude (dawne) Strona Główna Następne: 2012 - Lądeckie Ludowe Zdroje


ottonek | 2020-04-05 01:03:48
Końcowy fragment wsi Wolibórz. Większość widocznych, aczkolwiek nie wszystkie, budynków stoi do dzisiaj. Przy zakręcie drogi na prawo, ledwo widać dom, który także stoi do dnia dzisiejszego. Kolejne dwa domy za skrzyżowaniem to już ul. Jasna w Nowej Rudzie. Jednak wszystko po prawej stronie od tego skrzyżowania, także dom ledwo widoczny za drzewem, łącznie z obiektami cegielni, oraz domami wcześniej widocznymi z lewej strony, to Wolibórz. Na przeciwko tych dwóch budynków na zakręcie, jest kolejne skrzyżowanie z drogą odchodzącą w lewo. Dlatego dom z czarnym dachem (słabiej widoczny, przysłonięty drzewami), i pozostałe za jego plecami, stoją już w Nowej Rudzie. Po jego lewej nieco wyżej widać tartak, napędzany za pomącą koła wodnego. Zarówno on jak i widoczna na prawo wyżej cegielnia, już nie istnieją. Tartak przetrwał drugą wojnę, zaś cegielnia została zlikwidowana około roku 1936. Dzisiaj teren porośnięty drzewami. Nie sposób odnaleźć pozostałości po cegielni. Na miejscu wyrobiska gliny utworzono później osadniki płuczki z pola Piast KWK Nowa Ruda.
moose | 2020-04-05 08:31:16
Kolejny wyczerpujący komentarz - przeniosłem do opisu.