Anna Friederike Storch (1815-1898) uznana plastyczka specjalizująca się w malowaniu kwiatów. Po śmierci męża Rudolfa, tajnego radcy finansowego, od 1845 r. właścicielka polanickiego dworu pojezuickiego (zamku) wraz ze źródłem wody mineralnej. Z zachowanych planów i innych dokumentów wynika, że chciała ona przekształcić zamek w sanatorium. Na jej zlecenie aptekarz Urner z Kłodzka w 1846 r. wykonał analizę wody ze Zdroju Józefa, stwierdzając, że woda ta może być zalecana w przypadkach: „starczej słabości, dolegliwości żołądkowych, zaburzeń układu płciowego, nieregularnych miesiączek, bezpłodności, niedokrwistości oraz puchnących stóp z guzami“. Rok później we wrocławskiej firmie Barth powstał prospekt reklamowy Polanicy pióra Anny Friederike Storch, co potwierdza wersja spisana jej ręką. W prospekcie opisywana jest miejscowość „z jej źródłem i kąpieliskiem, od lat wysoko cenionym i wykorzystywanym przez okolicznych mieszkańców“, położona „w przyjemnej, przeciętej Bystrzycą Dusznicką dolinie, od rana do wieczora skąpanej w promieniach słonecznych, osłoniętej przed ostrymi północnymi wiatrami i wilgotnym zimnym powietrzem wieczornym“. Dalej autorka informowała, że „w samym zamku i w wiejskich mieszkaniach kuracjusze znajdą przyjęcie, a także konieczne wygody“. Nie jest pewnym, czy ta aktywna kobieta adoptowała zamek do celów kuracyjnych, wiadomo natomiast, że w 1853 r. Anna Friederike Storch sprzedała posiadłość i opuściła Polanicę.