Zbudowany ok. 1912 r. przez firmę Josefa Friebena dla Anny Rupprecht jako pensjonat I rangi „Gerda”: z centralnem ogrzewaniem i światłem elektrycznem bezpośrednio przy placu dla kuracyuszów i przy lesie kąpielowym. Obszerne pokoje z balkonami i loggiami. Stołowanie odpowiednie dla kuracyuszów. Od ok. 1925 r. w rękach Elfriede Stöckmann, na której zlecenie w 1934 r. zainstalowana została winda osobowa. W 1936 r. przejęty przez Else Senzky. W latach 1945-1949 ośrodek leczniczy Narodowego Banku Polskiego, później przejęty przez Fundusz Wczasów Pracowniczych - do 1989 r. jako sanatorium, następnie dom wczasowy, a po kapitalnym remoncie Willa Storczyk. (bynio)