Gądów Mały (niem. Klein Gandau) – dzielnica położona w zachodniej części Wrocławia, w granicach miasta od 1928 r. Gądów Mały znajduje się na obszarze ograniczonym od północy ul. Lotniczą, od wschodu ul. Na Ostatnim Groszu, od południa ul. Bystrzycką i linią kolejową, a od zachodu ul. Metalowców.

Pierwsza powojenna nazwa wykazana została w Łodzkim Dzienniku Wojewódzkim nr 4 z 15 września 1945 r. poz. 44 - Komunikat Urzędu Wojewódzkiego Łódzkiego z dnia 27 sierpnia 1945 r. o polskich nazwach miejscowości na Dolnym Śląsku do władz i urzędów administracji państwowej, ogólnej i samorządowej Województwa Łódzkiego.

Na dawnym placu ćwiczeń garnizonu Breslau powstało w 1910 roku lotnisko wojskowe. Było jednym z pierwszych, historycznych lotnisk niemieckich. W czasie I wojny światowej zostało rozbudowane i wykorzystywano je do celów wojskowych. Po ratyfikacji układu wersalskiego lotnisko przyjęło charakter cywilny. W 1936 roku na lotnisku otwarto nowy terminal lotniczy, którego budynek nadal istnieje. Po 1945 r. lotnisko miało charakter całkowicie cywilny (rolę lotniska wojskowego pełnił port Wrocław-Strachowice). Na lotnisku powstawały i w różnych latach prowadziły swoją działalność liczne organizacje lotnicze, m.in. Aeroklub Wrocławski i oddział PLL LOT. Lotnisko Gądów Mały zostało zamknięte w 1978 r. Ze starej infrastruktury lotniczej zachował się budynek portu i wieża kontrolna przy ulicy Szybowcowej. Na gądowskim lotnisku uczył się latać jedyny polski astronauta, Mirosław Hermaszewski.

W latach siedemdziesiątych zdecydowano o przeznaczeniu terenów dawnego lotniska pod zabudowę mieszkaniową. Na miejscu lotniska powstało osiedle Kosmonautów. Największy rozwój osiedla datuje się na lata osiemdziesiąte, kiedy to wybudowano najwięcej bloków mieszkalnych, głównie z wielkiej płyty według projektu A. Chachaja i Z. Malinowskiego przez Wrocławski Kombinat Budowlany dla Spółdzielni Mieszkaniowej "Piast". Według planu w blokowisku na obszarze 164 ha miało zamieszkiwać 36 tysięcy ludzi.