Również zazstanawiałem się, czy to nie od nazwiska Kögel. Warto byłoby poszperać w literaturze dotyczącej wsi Friedrichsgrund (Batorów), czy był tu jakiś mistrz szklarski, nadleśniczy, urzędnik etc. o takim nazwisku. Nazwa Kręgielny Trakt została wprowadzona do polskiego piśmiennictwa turystycznego jeszcze za tych czasów, gdy późniejszy prof. Wojciech Walczak był jeszcze magistrem, czyli na przełomie lat 40. i 50. XX w. „Kegel” przetłumaczono na kręgle, bo to słowo bardziej pasujące do topografii miejsca, do którego ten „Kręgielny Trakt” zmierza, czyli do Karłowa i jego piaskowcowych form skalnych, pewnie bardziej kojarzących się polskim turystom z kręglami niż ze stożkami. W poświęconym „Górom Stołowym” 13. tomie Słownika Geografii Turystycznej Sudetów o Kręgielnym Trakcie jest niewiele. Autorzy podają tylko dwie nazwy tej drogi – niemiecką Kegelstrasse i polską Kręgielny Trakt.Trochę źle szukali, gdyż chociażby na niemieckiej mapie topograficznej Messtischblatt Nr. 5564 (arkusz Bad Reinerz) występuje nazwa Kögelstraße. Arkusz ten wydany został w 1940 r., tj. w czasie, gdy chyba nikt już w Niemczech ani kręgli, ani też stożka nie zapisałby w postaci „Kögel” (byłby to zadziwiający anachronizm) , lecz jedynie jako „Kegel”. Jest więc prawdopodobne, że dawna (może utworzona w XVIII lub XIX w. od nazwiska Kögel) nazwa została – gdy zatarła się pamięć o jej patronie – zamieniona jeszcze przez Niemców (poświadczają to widokówki i literatura przewodnikowa) na „bardziej plastyczną” i pasującą do stołowogórskiego kontekstu topograficznego „Kegelstrasse”. A Polacy po II wojnie światowej o jakimś Köglu tym bardziej nie mieliby bladego pojęcia. Zastanawiałem się też, czy nazwa bliźniaczego mostu, znajdującego się również na Czerwonej Wodzie dosłownie kilkaset metrów od Kögel-Brücke i nazwanego Auer –Brücke, też nie pochodzi od nazwiska (Auer?). Na wspomnianym arkuszu Messtischblatta Nr. 5564 znalazłem jednak leśniczówkę Forsterei Auerbruch, która chyba sugeruje inną interpretację nazwy tak mostu, jak i samej leśniczówki. „Bruch” w tym kontekście to byłoby „bagno, trzęsawisko, moczar” (a przecież tuż za Batorówkiem rozpościera się Wielkie i Małe Torfowisko Batorowskie), zaś „Auer” to zapewne „głuszec”. Niestety, nigdy dotąd w literaturze dotyczącej Gór Stołowych nie natknąłem się na nazwę „Głuszcowe Bagno” lub jakąś pokrewną.